Athyglisvert ákvæði um nektarsund

Þetta er skemmtileg umfjöllun um nektarsund o.fl. skrýtin ákvæði í lögreglusamþykktum víðs vegar um höfuðborgarsvæðið - og vil ég því rifja upp þessa aprílgabbhugleiðingu mína frá í fyrradag um neytendaflöt á berbrjósta sundgestum.

Dulargervi og nektarsund bannað

Stimpilskattur mismuni ekki við endurfjármögnun

Brýnna þykir mér þó að afnema mismun stimpilgjalda við endurfjármögnun - eftir því hvort lánveitandi er nýr eða sá sami, eins og segir frá hér um þessa tillögu mína til fjármálaráðherra í tengslum við loforð um umræddar breytingar. Rökin eru þau að neysluskattar og aðrir skattar eigi ekki að draga úr samkeppni - eða eins og segir m.a. í tillögunni:

 

Ég tel augljóst að tilvitnað lagaákvæði sé óbreytt til þess fallið að hafa hamlandi áhrif á samkeppni á milli þeirra sem veita neytendum veðlán til fjármögnunar á íbúðarhúsnæði og að afnám þess væri því til úrbóta fyrir neytendur. Ég tel einnig að óbreyttu að lagaákvæðið kunni að brjóta gegn hagsmunum og réttindum neytenda enda er samkeppni ónóg á þessum markaði.

 

Sjá hér um frétt RÚV rétt í þessu um inntak breytingar á stimpilgjöldum. Formlegt svar hefur ekki borist talsmanni neytenda frá fjármálaráðuneytinu.

Óttast stíflu á fasteignamarkaði fram til 1. júlí

Jábræður og neisystur

Ég er hugsi yfir brotthvarfi Magnúsar Péturssonar. Ég var reyndar - og er - stundum ósammála honum um að réttaröryggi opinberra starfsmanna sé of mikið eins og hann nefndi sem einn stærsta vanda opinberrar starfsemi í Kastljósi í kvöld. Magnús tók við sameinuðum landspítala skömmu eftir að ég varð framkvæmdarstjóri Bandalags háskólamanna í árslok 1998 og þar með flestra stéttarfélaga heilbrigðisstarfsmanna. 

 

Ég er m.ö.o. hugsi yfir brotthvarfi Magnúsar úr forstjórastóli Landspítala eins og ég reyndi að koma að í þættinum Vikulokin á Rás 1 15. mars sl. (sem er farinn af vefnum) þar sem heilbrigðis- og efnahagsmál voru rædd ítarlega á kostnað neytendamála. Enginn, sem ég þekki, deilir um að Magnús er sjentilmaður og fagmaður; hann hefur ekki aðeins notið virðingar sem forstjóri stærstu ríkisstofnunar Íslands.

 

Við Magnús vorum hins vegar ósammála  um a.m.k. þetta: 

 

Á að tryggja starfsöryggi opinberra starfsmanna - hárra sem lágra - eða á reglan að vera að makka rétt eftir (pólitíska) yfirmanninum? Ég held að borgarar, neytendur, skattgreiðendur o.s.frv. þessa lands eigi rétt á að ráðherrar ráði ekki öllu - heldur fyrst og fremst stefnunni og stjórnarskrárbundnu frumkvæði að löggjöf. Sama gildir að mínu mati um stjórnendur gagnvart samstarfsfólki.

 

Ég lít svo á að við embættismenn og forstjórar störfum í þágu almennings samkvæmt lögunum, sem ráðherrar hafa forgöngu um að Alþingi setji. Við störfum ekki í þágu ráðherra og pólitískra markmiða þeirra; þeir hafa - bæði samkvæmt stjórnarskrá og í raun - stöðu til þess að koma stefnu sinni - ekki bara á framfæri heldur einnig - í framkvæmd. Þeir sem framkvæma - eða sinna eftirliti og aðhaldi - eru embættismenn, forstjórar og aðrir opinberir starfsmenn. Að grafa undan þessu er að grafa undan grundvelli íslenska stjórnkerfisins. Um þetta eru margir forstjórar ósammála mér.

 

Þrjár megintegundir stofnana eru til á Íslandi:

1. Þjónustustofnanir, svo sem Landspítali - háskólasjúkrahús, Menntaskólinn í Reykjavík og Háskóli Íslands.
2. Stjórnsýslustofnanir, svo sem Neytendastofa, húsafriðunarnefnd og Póst- og fjarskiptastofnun.
3. Sjálfstæðar eftirlits- og aðhaldsstofnanir á borð við umboðsmann Alþingis, Ríkisendurskoðun, talsmann neytenda og Samkeppniseftirlitið.

 

Mikilvægt er að stofnanir og embætti í 2. og 3. flokki njóti sjálfstæðis. 

 

Auðvitað má enginn "undirmaður" vinna gegn "yfirmanni" en ég verð að upplýsa að besta samstarfsfók mitt þegar ég var stjórnandi á litlum vinnustað voru þeir starfsmenn sem sögðu mér þegar þeir voru ósammála mér - þeir vissu jú oft betur, þó að ég réði stundum ef á skyldi reyna. Næstbest var að mínu mati starfsfólkið sem samþykkti - og framkvæmdi - stefnuna, sem við ræddum á vikulegum starfsmannafundum. Verst fannst mér þegar starfsmaður sagði já - en skildi ekki, meinti ekki eða samþykkti ekki.

Ég held ég hjóli heim

Ég komst nú ekki í biðraðirnar síðdegis í dag vegna funda og líkamsræktar - sem ég mat meira en afsláttinn af þeim fimmtungi tanks, eða svo, sem uppá vantaði. Reyndar náði ég að vinna heima í morgunsárið meðan Hafnarfjarðarvegur var stíflaður við Hamraborgina. Nú vil ég hins vegar taka undir með Valgeiri Guðjónssyni í laginu góða með smá umritun - sem ég vona að mér leyfist, með fullkomnum fyrirvara og tilvísun - því

 

ég held ég hjóli heim, held ég hjóli heim

 

- á morgun (ef Guð og veður leyfir); það er "privat"  afstaða mín, sbr. athyglisvert sjónarhorn hér í síðdegisútvarpi Rásar 2 í dag.

 

Svo má reyndar líka taka undir með höfundinum í sama lagi: "Þett'er búið að vera eitt brjálæðislegt geim."

 

Afstöðu talsmanns neytenda má sjá hér.

N1 veitir 25 króna afslátt á eldsneytisverði

Nei, en ég "sat" apríl - þannig að brjóstin höfðu óbeint áhrif

Sjá hér um áhrif besta apríl-gabbsins á mig, hér um frétt sem var ekki aprílgabb og hér um misheppnað forskot mitt á sæluna. Og hér um önnur helstu göbbin.

Varstu gabbaður í dag?

Brjóst á berangri - hvar, hvenær og hvernig ber!

Mér finnst ekki sanngjarnt - eins og sumir bloggarar hafa gert í dag - að ljóstra upp um aprílgabb áður en þau eru um garð gengin eða hafa náð áhrifum; þess vegna beið ég fram á kvöld með að blogga um þetta besta aprílgabb dagsins - sem ég hef séð. Að vísu hef ég ekki enn séð fréttir eða blogg um að þetta sé aprílgabb en í vissu minni um það lét ég í raun gabbið hafa áhrif á mig - ég sat apríl, en hljóp ekki apríl!

 

Ég er alltaf með sunddót í bílnum og á kort í flestar sundlaugar á suðvesturhorninu og fer gjarnan í pottinn í þeirri laug sem ég er næst staddur. Síðdegis í dag átti ég fund í vesturborginni og hefði komið til greina að fara í mína gömlu heimalaug, Vesturbæjarlaugina, í tengslum við fundinn; af ótta við að vera myndaður á leið úr lauginni eins og aprílgabbaður syndaselur lét ég Kópavogslaugina duga.

 

Við þetta skemmtilega aprílgabb, sem mátti sjá víðar á blogginu, rifjaðist upp fyrir mér ágætis blogg (sem ég tek undir) ofurbloggara sama dag og ég byrjaði að blogga fyrir tveimur vikum síðan og athugasemdir við það um synjun við sænskri brjóstaberun í sundi en athugasemdir við þá frétt  hljóta að slá met (taldi þá um 40).

 

Enda þótt ég þykist vera feministi virðist mér þarna of langt gengið í "jafnréttisbaráttu."

 

Þó að tilvísaðar athugasemdir við bloggið og fréttina segi eiginlega allt sem segja þarf vil ég freista þess að slá botninn í þetta með því að bæta við að þetta mál er afstætt eins og fleiri; það er ekki sama hvenær, hvar, hvernig o.s.frv. - t.d. hvort um er að ræða brjóst í svefnherbergi, á sólarströnd, í sundi, brjóstagjöf á brautarstöð - eða franska forsetafrú. Svo skiptir máli afstaðan milli fólks - er um að ræða hjón eða tvo neytendur!

 

M.ö.o. eru sundlaugargestir - neytendur - á Íslandi ekki vanir því að brjóst séu beruð á "berangri" allan ársins hring. Þó að það hafi vitaskuld tíðkast í góðviðrinu sem ávallt var í sundlaug Akureyar - uppi í sólarbekkjabrekkunni - er ekki þar með sagt að hið sama eigi við í suddanum sunnanlands. (Skyldi einhver efast um réttmæti þess að ég geri greinarmun á landshlutum minni ég á að mismunun eftir búsetu er ekki bönnuð "berum" orðum í stjórnarskránni, 65. gr.) Ég er ansi hræddur um að jafnvægið myndi raskast í hópi sundlaugarneytenda - bæði til og frá og jafnt meðal karla og kvenna - ef konur færu að mæta þar berar að ofan.

Aprílgabb í garð háskólafólks?

Í dag hittist í fyrsta skipti tvíhöfðanefnd forsætisráðherra um þróun Evrópumála; þar eiga sæti fulltrúar allra stjórnmálaafla, atvinnurekenda og launafóks - eða hvað? Þau tæpu sjö ár sem ég var framkvæmdarstjóri Bandalags háskólamanna (BHM) leit ég að vísu svo á - og hegðaði mér eftir því - að BSRB væri eins og eldra systkini í hópi samtaka opinberra starfsmanna gagnvart hinu opinbera og ASÍ væri stóri bróðir. Auðvelt var líka að finna mál þar sem ASÍ sýndi marktæka forystu fyrir launafólk í landinu. Sama gilti um BSRB í réttindum opinberra starfsmanna. BHM tók síðan forystu í einstökum málum - svo sem fæðingarorlofi - m.a. fyrir karla, í þágu kvenna og barna á nýjum tímum.

 

Því naut stuðnings sú afstaða að sýna hollustu í samstöðu launafóks gagnvart atvinnurekendum.

 

Á Íslandi eru sem sagt þrjú heildarsamtök launafólks, þ.e. samtök stéttarfélaga; í því felst að í ASÍ eru stéttarfélög innan landssambanda og stéttir á borð við rafiðnaðarmenn, verslunarfólk og verkafólk, í BSRB eru bæði lögreglumenn, sjúkraliðar og félagsmenn stærsta stéttarfélags ríkisstarfsmanna, SFR, - og í BHM eru t.d. bæði yfir 2.000 hjúkrunarfræðingar, viðskiptafræðingar, sálfræðingar og félagsvísindamenn. O.s.frv. 

 

Það tókst að fá aðild BHM viðurkennda að stjórn Vinnueftirlits ríkisins - með lögum - og að einstaka nefnd, sem skipað er í samkvæmt lögum eða ákvörðun ráðherra - svo eitthvað hefur þetta þokast.

 

Nú er þetta að vísu ekki beinlínis neytendamál, sem ég blogga aðallega um, en mér svíður að þessi stóri hópur launafóks skuli ekki viðurkenndur. Auk þess er þetta óbeint eitt stærsta hagsmunamál íslensks launafólks og neytenda. Hvers eiga háskólamenn að gjalda að þeir eigi ekki fulltrúa í nefnd forsætisráðherra um Evrópumál sem kemur saman í fyrsta skipti í dag, 1. apríl? Þetta er væntanlega aprílgabb!

Nefnd um þróun Evrópumála hélt fund með ráðherrum

Er heimsendir í nánd?

Hef ég misst af einhverju? Ég hef að vísu - að vanda - reynt að fylgjast vel með fréttum - bæði innlendum og erlendum, sérstaklega undanfarið. Rétt í þessu heyrði ég hins vegar óvænt auglýsingu í sjónvarpinu í miðju Kastljósi um að við ættum að taka þátt og greiða einhverja Heimsenda-gíróseðla. Eru Seðlabankinn og önnur stjórnvöld ekki að standa sig? Hefur eitthvað gerst í bankamálum meðan ég skrapp í líkamsrækt? Eða er þetta einhver smitun frá rússneska sértrúarfólkinu í hellinum?

Matadorpeningar; spilinu lokið?

Undanfarið hafa þeir sem vita betur og valdið hafa (eða eiga að hafa annað hvort eða bæði), beint eða óbeint, verið að staðfesta með orðum og gerðum það sem mér hefur fundist alllengi. Mér hefur fundist eins og ég sé í Matadorspili. Vandinn við spilið, sem ég haft svo gaman af, er að það sem maður kaupir og á af peningum í Matador virkar ekkert utan leiksins.

 

Verra er að undanfarið hefur mér ekki liðið eins og ég sé spilari; ég er bílinn! Einhverjir aðrir kasta teningunum.

 

Betra er hins vegar að þessir ofangreindu - þeir sem vita og ráða - eru ekki bara búnir að átta sig á þessu; ég sé á veffréttum (ekki véfréttum) og umfjöllun og öðrum teiknum undanfarna sólarhringa að þeir (og sem betur fer í einhverjum tilvikum þær) ætla að gera eitthvað í þessu. Mótleikarinn er mættur. Ég vona að launafólk og neytendur fái innan tíðar að spila með - en verði ekki bara leiksoppar. 

FME rannsakar árásir á krónuna

Úps! Ég ætlaði ekki að vera sannspár. Endurtekur "hvítakjöts"málið sig nú?

Með þessari færslu um þörf á nýju "skinkumáli", sem ég rakti í þessari færslu, ætlaði ég aðeins að árétta upprifjun mína á rúmlega 14 ára gömlu lögfræðilegu skólabókardæmi um að skýr lagaregla - t.d. um frjálsan innflutning á landbúnaðarvörum - þarf beina undantekningu í lögum (en ekki lögskýringargögnum) til þess að meginreglan eigi ekki við. Fyrri færslan kom í kjölfar umfjöllunar um áhrif löggjafar - sem eru metin í áhrifum en ekki mæld eftir lengd eða þyngd - t.d. eins og kjúklingar og svínakjöt sem málið er nú aftur farið að snúast um!

 

M.ö.o. virðist mér að sagan frá því fyrir hálfum öðrum áratug, sem stuttlega er rakin í færslu minni á annan á páskum - fyrir 6 dögum síðan, sé að endurtaka sig, þ.e. að

• neytendur gjalda enn háu verði (m.a.) fyrir landbúnaðarstefnu Íslands,
• stjórnarflokkanir tveir eru annars vegar sá sami og hins vegar arftaki hins,
• ráðherrar landbúnaðar og utanríkismála virðast deila um hvort vernda eigi landbúnað og innlenda framleiðslu áfram með lítt breyttum hætti eða hvort hleypa eigi lífi í innflutning og samkeppni, neytendum til hagsbóta.

 

Eru fleiri líkindi - eða ólíkindi - sem lesendur sjá?

 

Vonandi leysa stjórnmálin þetta skinku- og kjúklingamál en ekki dómstólar eins og síðast. Dómstólarnir leystu málið þá - að mínu mati - vel, bæði lögfræðilega og neytendapólitískt, ef svo má segja. Dómstólar leystu fyrra "hvítakjöts"málið líka fljótt (með þá nýlegri lagaheimild til flýtimeðferðar, ef ég man rétt). Þá unnu neytendur óbeint fyrir Hæstarétti en töpuðu í héraði og á þingi í kjölfarið. Ég vænti þess að sú saga endurtaki sig ekki.

 

Fljótt og vel; ekki "hægt og hljótt!"