Misbeiting pólitísks valds við ráðstöfun opinberra embætta

Síðan Palin var valin (eins og 24 stundir orðuðu það svo skemmtilega í fyrirsögn) hef ég - ekki skipulega en nokkuð tilviljunarkennt undanfarinn 2 1/2 sólarhring - rekist á umfjöllun á netinu um hana og feril hennar. Auðvitað er bara gott að konan sé líka myndarleg auk þess að vera 5 barna móðir sem mér finnst ávallt plús. Aðalatriðið er að ég hallast að því að takmörkuð stjórnunarreynsla hennar sé fremur styrkur gagnvart hinum þremur (vara)forsetaframbjóðendunum (McCain, Obama og Biden) - sem fyrst og fremst hafa reynslu sem fulltrúar á löggjafarþingum. Þó að hún hafi verið bæjarstjóri í þorpi á stærð við Dalvík (sem á líka kláran bæjarstjóra - sem var reyndar einu sinni aðstoðarkona núverandi forseta Íslands) þá finnst mér hæpið að beita höfðatölunni á þetta þannig að þetta jafnist á við að vera formaður í fremur stóru húsfélagi á Íslandi (mín ólíking).

 

Mitt mat er enn í samræmi við fyrstu viðbrögð mín; þetta var taktískur leikur hjá McCain og sterkur enda þótt ég sé vissulega ósammála Palin um margt. Hvort val McCains er líka strategískt kemur í ljós við athugun á því hvort Palin hefur (fleiri) beinagrindur í skápnum eins og sagt var á enskri tungu þegar ég lærði hana fyrst af skólabókum.

 

Þegar hefur verið bent á eina beinagrind - og það sem meira er: niðurstaðan úr rannsókn á réttmæti ásakana gagnvart Palin eiga að liggja fyrir nokkrum dögum fyrir forsetakosningarnar; hún er sökuð um að hafa sem fylkisstjóri Alaska misbeitt pólitísku valdi með því að víkja embættismanni úr embætti í kjölfar þess að hann hafnaði flutning í annað embætti - en ástæðan er sögð vera sú að embættismaðurinn neitaði að reka starfsmann sem átti í deilum við fyrrverandi konu sína, systur Palin.

 

Fyrir mann, sem skrifaði ritgerð til embættisprófs í lögfræði um bótaskyldu hins opinbera við meðferð opinbers valds og hefur starfað lungann úr sínum starfsaldri sem lögmaður og lobbyisti við að fyrirbyggja spillingu við ráðningar í opinber störf og bregðast við valdníðslu við frávikningu úr opinberum störfum, er ljóst að þessi ásökun - ef rétt reynist - er frágangssök ef ég væri að kjósa varaforseta 72ja ára forseta.

"Ekki karlar?"

Nú verð ég bara að segja frá svarinu sem báðar dætur mínar hafa gefið mér nokkuð furðu lostnar - alveg óháð hvor annarri og báðar í kringum 5 ára aldurinn. Þar sem ég þykist vera feministi hef ég annað slagið viljað vega upp á móti þeirri karllægu mótun sem við teljum jú að felist í samfélaginu - óháð því hversu vel foreldrar reyna að standa sig í jafnréttishugsun og aðgerðum sem bægja frá skilaboðum úr umhverfinu sem gætu gefið telpum röng skilaboð um (framtíðar)stöðu þeirra í þjóðfélaginu.

 

Væntanlega hef ég mótast af því að ég starfaði til skamms tíma fyrir hagsmunasamtök með 70% kvenna sem félagsmenn og sótti og varði réttindi þeirra. Ég hef ég sem sagt í góðu tómi talið rétt að árétta tiltekin sannindi (sem fyrir okkur feministum hafa þó ekki verið sjálfsögð í gegnum tíðina) fyrir dætrum mínum þegar þær voru að komast til vits og ára; í tvígang hef ég sagt eitthvað á þessa leið:

 

Stelpur geta allt sem þær vilja þegar þær verða stórar.

eða

Konur geta orðið hvað sem þær vilja. 

 

Svar þeirra beggja - með um 2ja ára millibili ef ég man rétt - bendir til þess ég þurfi ekki að hafa eins miklar áhyggjur - a.m.k. ekki af dætrum mínum hvað þetta varðar:

 

Sú eldri sagði á sínum tíma með undrunarsvip:

 

Ekki strákar?

 

Í gær sagði sú yngri forviða:

 

Ekki karlar?

Engin predikun

Hér sá ég í gærkvöldi einhvern besta pistil sem ég hef lesið á netinu um málefni sem hefur verið mér hugleikið: fyrirsögnin er:

 

Líkaminn er góður

 

Ég skora á ykkur að lesa pistilinn. Hann sýnir að prestar eiga meira erindi í þessa umræðu en við lögfræðingar - hvað þá stjórnmálafólk.

"Velkominn"

Stundum á ég erindi í Ríkisútvarpið (RÚV) vegna viðtala sem óskað er eftir - og loks læt ég verða af því að geta þess sem ég hugsa í hvert skipti sem ég kem þar í anddyrið; hugsunin tengist því reyndar að ein best heppnaða ákvörðun mín um ráðningu er ráðning um andlit þeirra hagsmunasamtaka sem ég starfaði fyrir um árabil: móttökufulltrúinn.

 

Ég verð að segja að alltaf þegar ég kem í RÚV - stundum stressaður, í flýti og með hugann við málefnið sem spyrja á um - líður mér betur þegar ég er boðinn fallega velkominn og fæ inngöngupassa og skrái mig inn; enginn skyldi vanmeta þau mikilvægu störf sem eru andlit, rödd og jafnvel andi hvers vinnustaðar.

Lyktir?

Borgarráð hefur sem sagt ekki þegar lokið þessu brýna máli - heldur aðeins ákveðið að gera það; fyrirsögnin er því villandi - en ég hef nýlega áréttað umfjöllun mína um siðareglur, neytendur og stjórnmálafólk.

Starfshópur lýkur gerð siðareglna fyrir borgarfulltrúa

Meira klám

Af hverju erum við að hneykslast á því hver niðurstaðan er - þegar rangur aðili er spurður?

 

Vissulega er það rík tilhneiging - eins og ég hef, síðast í dag, bent á - að Íslendingar rífist frekar um hver á að ákveða en hvað á að ákveða.

 

Það er nú einu sinni þannig að við höfum á Íslandi ákveðna reglu um það  hver takmarki svokallað atvinnufrelsi sem stjórnarskráin tryggir (ekki kvenfrelsi):

 

Það er löggjafinn - ekki einstakar sveitarstjórnir.

 

Þetta hefur ekkert með það að gera að ég þykist vera feministi eða að ég hafi starfað í mörg ár við að rétta hlut (háskóla)kvenna. Við verðum bara að banna þetta með lögum ef við viljum.

Nektardans á Óðali og Vegas heimilaður

Viðtal um skuldaklafa og önnur neytendamál

Ég var í viðtali um neytendamál í morgun á rás 1 á Ríkisútvarpinu - í beinni útsendingu þannig að ég á eftir að hlusta á þetta sjálfur en kannski vilja fleiri heyra en voru við viðtækið í morgun.

Stoltur

Meira að segja ég (sem horfi helst ekki á aðra stunda íþróttir og aðhyllist lítt opinbera þjóðrækni) er stoltur - bæði af landsliðinu og forsetanum.

Orðuveiting á Bessastöðum

Dómararannsókn - fyrir staðreyndirnar

Þó að ég sé gamall herstöðvarandstæðingur ætla ég ekki að tjá mig mikið um vopnleysisstefnuna hér og nú en ég er henni ekki fráhverfur í fljótu bragði. Ég vildi bara koma þeirri skoðun á framfæri að ég vona að það sé fordæmisgefandi að ráðherrar kalli dómara - starfandi eins og stundum í Danmörku en gjarnan fyrrverandi eins og í þessu tilviki - til rannsóknarstarfa í umdeildum álitamálum sem ekki heyra augljóslega undir þá úrlausnaraðila og aðhaldsstofnanir sem fyrir eru.

 

Við Íslendingar þurfum á því að halda að óvilhallt og pólitískt óumdeilt fólk eins og þessir virtu, fyrrverandi hæstaréttardómarar, þ.e. Guðrún Erlendsdóttir og Haraldur Henrysson (að mig minnir þó að það komi ekki fram í tilvísaðri frétt), greini álitamálið fyrst. 

 

Nei, það er ekki til þess að lögfræðivæða þjóðfélagið eða gera sérfræðinga að yfirdómurum alls; það er til þess að við Íslendingar getum hætt að deila um staðreyndir og farið að ræða af alvöru um matsatriði og eyða orkunni í að komast að niðurstöðu um pólitískt mikilvæg álitamál, t.d. í kjölfar umdeildra mála.

 

Þessi hefð til dómararannsókna samkvæmt skýru erindisbréfi hafði áhrif á mig sem ungan mann í Danmörku og fór ég í kjölfarið í lögfræði.

 

Ég hef ekki haft tíma til að blogga um þetta fyrr - en auk þess fannst mér fyrirsögnin í einu dagblaðana í gær flott:

 

Vopnin kvödd.

Mótuð verði skýr stefna um störf friðargæslunnar

Þáði kampavín

Ég var á leið heim með flugi um daginn og keypti, aldrei þessu vant, smáræði í flugbúðinni og gaf upp umbeðna kennitölu; komst þá upp að ég átti afmæli þann dag og þáði ég boð um kampavín fyrir vikið - eins og hver annar neytandi.

 

Mér finnst hins vegar ekki hægt að embættismenn eða stjórnmálamenn þiggi gjafir stöðu sinnar vegna eins og ég hef rökstutt í ítarlegu máli á tilvísuðum stöðum.

 

Ég hef ekki greint sömu stöðu gagnvart stjórnendum fyrirtækja en mér hefur lengi fundist of í lagt á því sviði - enda ljóst hverjir borga brúsann á endanum: neytendur.

Má flokka sem mútur