Bannað að mismuna hinsegin neytendum

Í tilefni Hinsegin daga er vakin athygli á umfjöllun um að refsivert er að mismuna neytendum á grundvelli kynhneigðar:

 

Neytendur njóta mannréttinda - þannig að ekki má t.a.m. mismuna þeim vegna kynhneigðar eða annarra tilgreindra ástæðna. Þetta áréttar talsmaður neytenda í tilefni "Hinsegin daga" sem hófust í dag.

 

Sjá nánar frétt hér í gær á heimasíðu talsmanns neytenda.

Eiga nýbornir "neytendur" landsins að grípa í tómt?

Ég er náttúrulega vanhæfur - sem er ekki  (endilega) það sama og óhæfur - í málinu enda starfaði ég í nær 7 ár fyrir ljósmæður og annað háskólafólk; ég held meira að segja að ég hafi fundið upp (nei, ekki internetið - heldur) tímabundnu verkföllin (sorry) sem tíðkast hafa hjá opinberum starfsmönnum síðan 2001.

 

En ég verð að segja að það kemur ekki á óvart að þetta skuli gerast nú; satt að segja átti ég von á (og áður væntingar um) að þetta myndi gerast fyrr - þótt auðvitað sé sorglegt að fyrstu "neytendur" landsins grípi í tómt þegar þeir eiga að geta treyst því að á móti þeim taki góð ljósmóðir á kostnað - og ábyrgð - okkar allra.

Aðgerðir hefjist í september

Hvers vegna fleytti ég kertum?

Loks fór ég á kertafleytingu - í fyrsta skipti, þrátt fyrir búsetu mína hér á stór-Kópavogssvæðinu í 17 ár - og tók nokkra úr stórfjölskyldunni með, þ.m.t. þann elsta og þá yngstu, í frábæru votviðri; fyrir vikið ræddi ég ekki nóg við góða félaga úr verkalýðshreyfingu og Samtökum hernaðarandstæðinga.

 

Ég ræði bara betur við þá næst - þ.m.t. efasemdir mínar um boðskap annars vel fluttrar og mjög hjartnæmrar ræðu Kolbrúnar Halldórsdóttur þingkonu um Tjernobyl-slysið hræðilega; ég hlustaði vel og var snortinn yfir þeim ömurlegu örlögum og yfirklóri þarlendra yfirvalda, sem Kolbrún rifjaði upp, en ég var einmitt orðinn nógu gamall 1986 til að skilja alvarleika málsins. Samt er ég ekki viss um að andstöðu gegn kjarnorkuvopnum megi sjálfkrafa túlka sem andstöðu - a.m.k. mína - við notkun kjarnorku í friðsamlegum tilgangi, þ.e. sem orkugjafa á þessum viðsjárverðu tímum.

Kertum fleytt á Tjörninni

Þar er þetta hægt

Í Bandaríkjunum (og reyndar í öðrum norrænum ríkjum og víðar) geta neytendur farið í hópmálsókn.

Hópmálssókn gegn Actavis í Bandaríkjunum?

I'm singing in the rain

Vonandi fyrirgefst mér að krydda neytendabloggið stundum með öðru en sem sólarneytanda - reyndar hreinum sóldýrkanda - finnst mér mjög góð þjónusta að sólin virðist yfirleitt einbeita sér að því að skína þegar ég er í fríi.

 

Mér finnst eins og rigni helst þegar ég sef eða er í vinnu og sem skógræktarmaður er ég mjög ánægður með þessa miklu rigningu undanfarið. Sálræna skýringin á uppáhaldi mínu með mikla rigningu kann að vera að ég er fæddur í rigningarbælinu Björgvin í Noregi en flutti svo mjög ungur til Akureyrar þar sem aldrei rigndi þannig að ég hef sennilega orðið fyrir því sem í læknisfræðinni væri kallað post-natal rigningarskortsheilkenni. Uppáhaldslagið mitt í æsku var "I'm singing in the rain" og á unglingsárunum var það "Mér finnst rigningin góð."

 

Í minningunni rigndi svo alltaf í Reykjavík þegar ég kom þangað á sumrin.

Fúlskeggjaður

Ég var orðinn fúlskeggjaður - ekki af fúllyndi (en dönsk áhrif á íslenskt mál um "fuld-skæg" hafa gefið af sér þetta orð); ég var farinn að stinga hressilega með skegginu - en hvers vegna?  Skeggsnyrtir, sem ég keypti, hafði bilað eða brotnað. Um var að ræða 7.000 kr. nýlegan skeggsnyrti án þess að tryggt væri að varahlutur (lykilhlutur, sjálf klippieiningin, en væntanlega ódýr í framleiðslu - að ég tel) fengist að nýju.

 

Nei;  yfirlýst stefna - eftirá - er að það sé ekki í boði. Mér bauðst hins vegar það kostaboð að fá nýjan skeggsnyrti á því kostaboði 3.000 kr. sem ég tók ekki. Í fljótu bragði finnst mér lágmark að upplýsa um þessa stefnu fyrirtækisins - að bjóða ekki upp á varahluti ef eitthvað bregst.

 

Athyglisvert er að um er að ræða sama fyrirtæki og ég kallaði á teppið til þess að upplýsa um grundvallarreglur í neytendalöggjöf en auk þess sem þar kemur fram var áréttað að neytendur ættu rétt á að fá úrbætur galla á sama stað og varan var keypt.

 

Spurningin er hvort sami réttur er fyrir hendi hvað varðar varahluti þegar eitthvað þarf að laga eða bæta þegar neytandi sjálfur hefur skemmt hlut; er t.d. viðunandi að vísa á annan aðila um varahluti? Sama eðlis er spurningin hvort viðunandi sé að selja hugbúnað og tæki sem ekki geta nokkrum árum síðar sótt í unnið eða vistað efni!

 

Hvað finnst ykkur, kæru neytendur?

Svartsýni, nærsýni eða ellifjarsýni

Hvernig stendur á allri þessari svartsýni? Sjálfsagt er bara eitthvað að mér - og reyndar þurfti ég lengi vel að nota gleraugu - þar til ég fór nýlega í laser-aðgerð, bara á vinstra auga (ég vildi ekki sjá vel til hægri - nei, grín; augnlæknirinn ráðlagði þetta vegna væntanlegrar ellifjarsýni).

 

Mál mitt er að ég skil ekki hvers vegna svo margir bloggarar (sem ég rekst stundum á að lesa) nota svartan grunn, með hvítum stöfum. Kannski hefur það lagast með diskavandræðunum í byrjun vikunnar.

 

Einu sinni var sagt: ég las það svart á hvítu - en ég verð að viðurkenna að ég gefst yfirleitt upp á því að lesa hvítt á svörtu. Nema þetta sé eitthvað fyrir sjónskerta og jafnvel stillanlegt. Þá dreg ég í land.

"Í gamla daga"

Ég var að lesa þá ágætu bók Hvað með evruna? um daginn og brá sem snöggvast er ég las (á bls. 26) að gengið hefði verið fellt - af stjórnmálamönnum - árið 1968 um "heil" 35% eins og þar segir; fullur samúðar fór ég óvart að hugsa um hversu erfitt þetta hlyti að hafa verið fyrir fólkið þá - eins og maður segir stundum við börnin sín í samblandi af umvöndun og fræðslutóni:

 

Svona var þetta í gamla daga.

 

Áður en ég kom aftur til nútímans hugsaði ég um aðeins minni gengisfellingar - sem ég man lauslega eftir úr æsku. Svo kíkti ég í dagblöðin og mundi - það var engum blöðum um það að fletta - að þetta er ekki bara eitthvað sem gerðist árið áður en ég fæddist; gengið hefur - á þessu ári - fallið jafn mikið (án beins atbeina stjórnmálafólks) undanfarna mánuði.

"Þjóðin bíður niðurstöðu"

Hálfa vikuna beið ég spenntur eftir fréttum af þessari síðu - til þess að missa örugglega ekki af neinu, fréttafíkill sem ég er - þó að ég gæti verið viss um að niðurstaðan kæmi í heimsfréttirnar innan fárra mínútna - sem hún gerði. Hægra megin á síðunni stóð hálfa vikuna:

 

Æðstu dómarar að störfum, þjóðin bíður dómsniðurstöðu.

 

Niðurstaðan var að aðeins 6 (en ekki tilskilinn 7 manna aukinn meirihluti) af 11 dómurum voru því fylgjandi að dæma stjórnarflokkinn frá völdum; í staðinn var honum veitt einhvers konar áminning eins og rakið er í fréttinni! Ummæli forseta stjórnlagadómstólsins benda e.t.v. til þess að rétt sé (a.m.k. í nýlegum lýðræðisríkjum eins og Íslandi og Tyrklandi) að takmarka umfjöllun dómara að fenginni niðurstöðu þó að ég hafi hingað til ekki alveg verið sáttur við andmæli í þá veru gegn hæstaréttardómara er tjáði sig um forsendur dóms.

 

Þótt ég hafi bæði lært og kennt lög - þ.m.t. að stjórnarskráin er æðri öðrum lögum og gerðum handhafa framkvæmdarvalds - þá finnst mér (eins og áður er komið fram) svolítið skrýtið að 7 af 11 ókjörnum dómurum geti dæmt stjórnarflokkinn - með um 50% atkvæða og verulegan meirihluta á þingi - frá völdum með vísan í að hann hafi blandað saman trú og veraldleika. Það er vissulega bannað í tyrknesku stjórnarskránni og víðar og getur almennt talist óæskilegt frá sjónarhóli þeirra, sem aðhyllast veraldarhyggju, en AK hefur einmitt náð svo miklum árangri í efnahagsumbótum, Evróupstefnu, nokkru frjálslyndi o.fl. með því að halda aðalfókus á þessum aðalatriðum en ekki trúarfasisma; það er - ítrekaður - dómur þjóðarinnar.

 

Jafnvel lögfræðingi finnst hæpið að dómarar geti átt síðasta orðið í stjórnskipulegu álitamáli um grundvöll lýðræðisins - hvað þá herinn.

AKP-flokkurinn ekki bannaður

Félagsauður

Hér er dæmi um félagsauð.