Ian

Mér datt í hug þegar ég las - einu sinni sem oftar - þetta ofurblogg að ég er rosalega seinn að fatta; ég stundaði eiginlega engar skipulegar íþróttir í æsku fyrr en ég var - fyrir mistök - skráður á íþrótta- og málabraut í menntaskóla í Danmörku fyrir rúmum 20 árum. Þegar ég varð loks pabbi og fór að fylgjast með íþróttaiðkun annarra undraðist ég hvað margir strákar í fótboltanum virtust af erlendum uppruna; einkum fannst mér ótrúlega algengt að fótboltastrákar væru nefndir ensku nafni: "Ian."

 

Sífellt heyrði ég suma foreldra á hliðarlínunni kalla "Ian, Ian, Ian," meðan við hin kölluðum bara íslensk nöfn strákanna okkar:

• "áfram Gunnar,"
• "það var rétt, Friðjón" eða
• "góður Siggi!

 

Loks rann það upp fyrir mér að ekki var verið að kalla á "Ian" - heldur verið að segja við Gunnar, Friðjón eða Sigga: "í'ann" (boltann, fyrir þá sem eru enn fattlausari).

Athugasemdir

[Þórarinn Þ Gíslason (IP-tala skráð) 6.5.2008 kl. 02:02]

Sæll.

Sælir eru fattlausir því þeir fatta það ekki sjálfir!

Gangi þér allt í haginn.

[Jónína Dúadóttir, 6.5.2008 kl. 07:32]

Gott að vita að það eru fleiri svona fattlausir eins og ég

[Lilja G. Bolladóttir, 7.5.2008 kl. 20:28]

Haha, einmitt. Hef upplifað eitthvað svipað, bara á því sviðinu að ég skil aldrei hvað "rangstaða" er eða hvenær er brotið á einhverjum og hvenær er tæklað, ég fagna bara þegar hinir fagna