Norðmenn eru bestir

Í anda umdeilanlegrar "gæðaröðunar" þjóða hér á bloggi Hammurabis í dag leyfi ég mér að alhæfa svona - sem maður á auðvitað ekki að gera - en nei, ég á ekki við í íþróttum; ég segi þetta heldur ekki bara af því að ég er staddur á ráðstefnu í Noregi (sjá fréttir hér en efnið tengist samstarfsverkefni okkar umboðsmanns barna um frekari mörk við markaðssókn sem beinist að börnum); enn síður alhæfi ég svona af því að ég er fæddur í Noregi enda man ég ekkert eftir búsetu minni hér.

 

Það sem vakti mig til þess að alhæfa með þessum hætti í fyrisögninni hér að ofan er upprifjun á reynslu minni í þá tæpu tvo áratugi sem ég hef tekið þátt í norrænu samstarfi - fyrst sem "danskur" og svo sem íslenskur laganemi í nokkur ár, þá sem framkvæmdarstjóri íslenskra heildarsamtaka háskólamanna í tæp 7 ár og nú undanfarin 3 ár sem talsmaður neytenda - en norrænir umboðsmenn neytenda hafa um árabil átt með sér náið og gott samstarf í þágu neytenda.

 

Reynsla mín er kannski tilviljunarkennd en þrátt fyrir að ég þykist tala dönsku eins og innfæddur og kunni vel við Finna af augljósum ástæðum og dáist að Svíum sem skipulögðum en samt félagslega sinnuðum alþjóðasinnum eru það - af einhverjum ástæðum - oft Norðmenn sem hafa, á margvíslega vísu, reynst mér best í norrænu samstarfi enda eigum við ýmislegt sameiginlegt, annað en upprunann og fiskveiðihagsmuni, svo sem að vera aukaaðilar að ESB.

 

Grænlendingum hef ég aðeins kynnst takmarkað og þá helst af hálfdönskum uppruna á námsárum mínum í Danmörku. Færeyingum hef ég því miður ekki kynnst síðan fallegar stúlkur frá landi þeirra komu til Akureyrar á táningsárum mínum. Svo má auðvitað ekki gleyma okkur Íslendingum sjálfum; við erum ágætir.

 

Sumarið er komið í Þrándheimi; gleðilegt sumar. 

 

Hér má lesa einstaka fréttir um fróðlegt efni ráðstefnunnar um "Child and Teen Consumption".