Neytendur gjalda, höfundar valda

Athyglisverður dómur - og við fyrstu sýn nokkuð sannfærandi - svona lagatæknilega, þ.e. fyrir lögfræðinga; hann felur vitaskuld ekki í sér efnislegar lyktir máls eins og sumar athugasemdir við fréttina gefa til kynna. Málinu var vísað frá vegna svonefndrar vanreifunar - sem þýðir að annar aðilinn (eða báðir í þessu tilviki) hafi að mati dómaranna 3ja ekki gert nægilega grein fyrir lagaröksemdum sínum; reyndar þykir mér miðað við forsendur dómara ekki ólíklegt að sumir dómarar myndu telja þetta eiga að leiða til sýknu, efnislega, sem sagt. Sennilega varð þetta niðurstaðan vegna þess að báðir aðilar vanræktu að færa dómurum lagarökin eins og lögmenn eiga að gera; sjálfur hef ég reyndar lent í þessu í málflutningi gegn ríkislögmanni sem sérhæfir sig í frávísunarkröfum. Sjá ítarlegri, rökstudda skorinorða greiningu á dóminum hjá kollega mínum og félaga. 

 

Áhugaverðara en efnisleg niðurstaða, lögfræðilega, finnst mér þó neytendapólitísk úrlausn þess álitaefnis, sem ég hef gert að umtalsefni, hvort eigendur höfundaréttar gætu gefið - og ættu að gefa - meiri gaum að inntaki afnotaréttar neytenda. Hagsmunir höfunda og neytenda geta farið saman eins og dæmi eru um. Meiri virðisauki fyrir alla væri að höfundar viðurkenndu staðreyndir nútímatækni og fengju þannig kaupendur að höfundarréttarvörðu efni.

 

Annað mál er skattlagning á neytendur sem sumir fjalla um í athugasemdum við fréttina en ég ekki að sinni.

Máli gegn Istorrent vísað frá